بخار شیشه

من بخار شیشه ام ،

نازم کنی اشکم در میاد

چه برسه فراموشم کنی

تنها يك نفر

ای کاش تنها یک نفر دراین دنیا مرا یاری ميكرد،

ای کاش میتوانستم باکسی درد دل کنم تابگویم که،

من دیگر خسته تر از آنم که زندگی کنم . . . .

و تا ابد شب هایم را با غم سپري كنم ،

تا بفهمد درد ، تن خسته و بیمارم را ،

قانون دنیا تنهایی من است

و تنهایی من ، قانون عشق است

و عشق ارمغان دلدادگیست

و این سرنوشت سادگیست . . . . !

فراموش کردن

گفتی فراموش کردن کار ساده یست ،

تو فراموش کن ،

من این ساده ها را بلد نیستم . . . .

قلب آهني

قلبم رو از جاش در آوردم

تا ديگه هيچ وقت به كسي

التماس محبت نكنه

تا بازم شرمنده دلم نشم

از الان ميخوام يه قلب آهني

رو جايگزين قلب شكستم بكنم

تا ديگه كسي نتونه قلبمو بشكنه

چشمانت

خداحافظ

هنوز نیامده ای خداحافظ ؟

تقصیر تو نیست ،

همیشه همین گونه بوده ،

برو اما من پشت سرت نه دست که دل تکان می دهم . . . .

سیگار

.

امشب دوباره سیگار، سیگار، سیگار می کشم

رخ عشق با این حلقه های دوار، دوار، می کشم

با دود حلقه،حلقه می زنم

با این حلقه ها خویشتن را به دار می کشم

فقط به خاطر تو

سكوت، غم ......

 

دیرگاهیست که تنها شده ام / قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است / باز هم قسمت غم ها شده ام

دگر آئینه ز من با خبر است / که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم / همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنید / تا نبینم که چه تنها شده ام

خودكشي عاشق و معشوق

رفتم تا نبيني پريشان شدنم را

غم ناك ترين لحظه ويران شدنم را

در خويش فرو رفتم و در خويش شكستم

تا دوست نبيند غم تنها شدنم را . . . .

خطاي دل

ديروز امروز

ديروز مي مردند و فراموش مي شدند آرام آرام

امروز چه زود از ياد رفته ام بي آنكه بميرم

التيام زخم ها

خبر مرگ مرا

اي مرگ

قصه تلخ

وقتي خداي ==== بنده هاشو مي آفريد

با قلم نوك طلا با جوهر طلائي رنگ

رو پيشونيشون مي نوشت يه قصه خوب و قشنگ

وقتي نوبت به من رسيد قلم نوك طلا شكست

از مرغ غم يه پر گرفت

با جوهر غصه نوشت

يه قصه تلخ واسه من . . . .

لحظه

لحظه هايي هست

كه دلم  تنگ ميشه

اسم اين لحظه ها

رو گذاشتم هميشه

خنده های تلخ

خدایا

تمام خنده های تلخ امروزم را میدهم

یکی از

گریه های شیرین کودکیم را پس بده

التماس مرگ

يك ربع مانده به انتظار

يك چشم پر از اشك

دو دست ملتمس

ثانيه هاي طولاني

يه جاي خالي قاب عكس

در فراقت آنقدر گريه كردم

كه ثانيه هايم اشك شد

نيامدي روزگارم مرگ شد

نفس در سينه ها

سجده گاه غم

در آن سنگر كه مي گردد نفس ها در سينه ها خاموش

نمي خواهم كسي از مردنم با خبر باشد

( نمي خواهم پدر بر هم نهد چشمان بازم

را نمي خواهم مادر شاهد جان كندنم باشد )

و تو اي مادر :

اگر روزي رفيقي مهربان آمد !

از تو پرسيد فرزندت كجاست :

بگو در سنگر ناكامي حسرت بسي جان داد

ولي تا آخرين لحظه مرگ چنين گفت :

عزيزانم رفيقانم خداحافظ . . . خداحافظ

حكايت عجيب

چه حكايت عجيبي است

زندگي با * زن * شروع مي شود

و كلمه مردن با * مرد *

زير باران

به سوي سرنوشت شوم خود

      زير باران راه ميروم

              تا هر قطره از اين باران سرد

                      يكي از دردهاي

                                   نا آرام مرا

                                         تسكين دهد

غم دل

زانوي غم

اي خداي مرده ها

تا به كي زانوي غم بغل كنم

و چشم به آسمان هميشه

     ابري و بدون ستاره ات بدوزم

شوق از دست دادن مادر

لطفا نخنديد

قات زدم

قابل توجه بعضيا

منظورم شما نيستيد دوستان من

خودش ميدونه منظورم كيه ** **

گور باباي اوني كه خودشو ميگيره و به خودش

مينازه .

خدا طاووس را آفريد تا بوقلموني مث تو قيافه نگيره

خودخواه مغرور از خودراضي